Συνέντευξη Νίκου Πορτοκάλογλου

Ο στίχος για να γραφτεί θέλει χιλιόμετρα πτήσης!, θέλει εμπειρίες ,θέλει ζωή ,πραγματική ζωή!

Μια σχολική εκδρομή με συνταξιδιώτες των Νίκο Πορτοκάλογλου ,ήρωα των μουσικών ραδιοφωνικών εκπομπών και την χορωδία του Μουσικού Γυμνασίου Καβάλας που έντυσε πολύ όμορφα τα πασίγνωστα τραγούδια του τραγουδοποιού που συντροφεύουν πάντα πάρτη με φίλους στην παραλία παρέα με μια κιθάρα ,τραγούδια που μας κάνουν να νοσταλγούμε ,να προβληματιζόμαστε και να πεισμώνουμε που μένουμε σε τούτη τη χώρα από καθαρή τρέλα για τον τόπο μας!

-Από ότι έχω διαβάσει η επιρροές σας είναι ξένου Rock όπως Jimi Hendrix,Rolling Stones δοκιμάσατε να γράψετε ξένο στίχο ή έχετε επικεντρωθεί από πάντα στον Ελληνικό;

-Αυτά ήταν τα πρώτα μου βήματα, στο σχολείο όταν πρωτοέγραφα τραγούδια έγραφα με αγγλικό στίχο προσπαθώντας να μιμηθώ τα τραγούδια των μουσικών που άκουγα. Εκτός από τον Bob Dylan και τους Rolling Stones  η μεγάλη μου αγάπη ήταν οι Beatles και ο Neil Young.Βέβαια στην Ελλάδα είναι πιο δημοφιλείς οι Scorpions από τους Beatles! Αυτό ήταν το πρώτο στάδιο της μίμησης, όταν τελείωσα το σχολείο και άρχισα να γράφω δικά μου τραγούδια, από την δικιά μου ιστορία ,το θεωρούσα κωμικό να μιλήσω για την ζωή μου και για τις εμπειρίες μου στα αγγλικά ,με ενδιέφερε να επικοινωνήσω με τους συμπολίτες μου,τους συμπατριώτες μου ,στη Γλώσσα μου.

-Είσασταν ένας από τους ιδρυτές των Φατμέ, ένα μεγάλο στάδιο στην μουσική σας καριέρα. Πως πήραν το όνομα τους και γιατί διαλύθηκαν;

-Το συγκρότημα των Φατμέ κράτησε 10 χρόνια αλλά η συνύπαρξη 4 ανθρώπων με διαφορετικές προσωπικότητες και διαφορετικές ανησυχίες στην μουσική τα 10 χρόνια είναι πάρα πολλά. Οι Φατμέ ήταν οι συμμαθητές μου, η παρέα μου από το σχολείο. Ουσιαστικά κάναμε μια διαδρομή από την εφηβεία μας ,από τα 19 μέχρι τα 30. Ήταν φανερό ότι η δρόμοι μας χωρίζανε και προτιμήσαμε να το διαλύσουμε παρότι είχαμε κάνει πάρα πολύ κόπο για να χτίσουμε αυτή την καριέρα και ήταν πιο εμπορικό το να συνεχίσουμε ,νομίζω  ότι ήταν πιο ειλικρινές και το πιο έντιμο αυτό που κάναμε διαλύοντας το συγκρότημα.

-Και το όνομα πως προέκυψε;

-Από ένα happening που είχαμε οργανώσει πριν ξεκινήσει το συγκρότημα με μια ευρύτερη παρέα που είχαμε στην Νέα Σμύρνη και κάναμε μουσικοθεατρικές παραστάσεις σε πολιτιστικούς συλλόγους, το πρώτο έργο που παίξαμε ήταν η ιστορία μιας παρέας αγοριών που περιμένει να έρθει μια κοπέλα και κάνουνε πρόβα τα τραγούδια που θα τις πούνε για να την υποδεχτούν ,η κοπέλα λέγετε Φατμέ ,η κοπέλα δεν έρχεται ποτέ! Και οι τύποι μένουν με τα τραγούδια τελικά. Έτσι ξεκίνησαν να μας φωνάζουν «Φατμέδες» στη γειτονιά τη Νέας Σμύρνης .Όταν φτιάξαμε το 4μελές γκρουπ διαλέξαμε αυτό το όνομα γιατί ήταν κόντρα με τα στερεότυπα της εποχής,όλα τα Rock γκρουπ είχανε αγγλικά ονόματα. Είμασταν ένα ηλεκτρικό γκρουπ με ανατολίτικο όνομα, αυτό ήταν και η ταυτότητά μας. Μια rock μπάντα που είχε πολλά στοιχεία από το λαϊκό και το δημοτικό τραγούδι.

-Υπάρχει μια έφεση τα τελευταία χρόνια να παντρεύουν το rock με το δημοτικό τραγούδι πχ, οι VIC οι Thrax Punks όπως και ο Καβαλίωτης καλλιτέχνης ο Κώστας Ζέκος(Κώστας Ζέκος - Τα μαύρα που φοράς [Official Video]) που στην τελευταία του δουλειά έχει ένα τέτοιο κομμάτι.Θα το επιχειρούσατε ποτέ;

-(Γέλιο)Μα αυτό κάναμε με τους Φατμέ.Δεν κάναμε βέβαια διασκευές ηπειρώτικων αλλά κάναμε διασκευές λαϊκών τραγουδιών ή ακόμα και τα δικά μου τραγούδια είχανε πάντα και το λαϊκό τραγούδι και το rock.Και απορούσα από την δεκαετία του 80 πως δεν υπάρχουν περισσότερα συγκροτήματα να κάνουν αυτό ακριβώς! Πριν 2 χρόνια έκανα ένα δίσκο ,το «Λιμάνια Ξένα» όπου έχω μέσα διασκευές λαϊκών και 2 ηπειρώτικα με ηλεκτρικές κιθάρες.

-Υπήρχαν δυο κομμάτια σας το «Θάλασσα μου σκοτεινή» και το «Δίψα» που έκαναν πολύ μεγάλη επιτυχία και για πολλούς είναι και το καλύτερο κομμάτι που έχετε γράψει «Θάλασσα μου σκοτεινή» από εκεί και μετά όμως δεν υπήρξε κάτι τόσο ηχηρό.

-Δεν κάνω πρωταθλητισμό ούτε κυνηγάω τα χιτ!Τα χιτ συμβαίνουν κάποιες εποχές και κάποιες όχι ,ούτε συμφωνώ ότι αυτά τα 2 είναι τα καλύτερα μου τραγούδια .Μπορεί να το δει ο οποιοσδήποτε αν έρθει σε μια συναυλία, υπάρχουν κομμάτια που έχουν μεγαλύτερη απήχηση στον κόσμο και δεν έχουν κάνει τόσο ντόρο όσο αυτά τα 2 τραγούδια.

-Πείτε μου για το πώς γράφετε τους στίχους για ένα τραγούδι;

-Ένας ταλαντούχος μουσικός μπορεί εύκολα να πάρει ένα καλό στίχο και να βάλει μουσική, δηλαδή εάν δώσεις ένα πραγματικά καλό στίχο σε 10 καλούς μουσικούς σου εγγυώμαι ότι 8 στα 10 θα είναι καλά τραγούδια ,το αντίθετο δεν ισχύει ,αμφιβάλλω αν θα δώσεις μια καλή μουσική σε 10 στιχουργούς αν θα σου βγάλουν 2 καλά τραγούδια, γιατί ο στίχος για να γραφτεί θέλει χιλίομετρα πτήσης, θέλει εμπειρίες ,θέλει ζωή ,πραγματική ζωή, βιώματα συναισθήματα ,χαρά ,πόνο αλλά αληθινά συναισθήματα αλλιώς ο στίχος είναι ψεύτικος είναι κατασκευασμένος. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μια ευχέρεια να γράφουν ομοιοκαταληξίες πολύ γρήγορα αλλά ο στίχος που θα σε αγγίξει θέλει όλα αυτά που είπα. Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία, το να σε ευαισθητοποιήσει ένας καλός στίχος. Όσο για το πώς κινείτε ένας καλλιτέχνης για το πώς οργανώνει την ζωή του και την καριέρα του για τον καθένα είναι διαφορετικό ,για μένα είναι πολύ δύσκολο να κάνω πράγματα που δεν είμαι, δεν με ενθουσιάζουν και δεν είμαι περήφανος για αυτά.

-Θα υπάρξει ή υπάρχει νέος με κάτι τόσο ηχηρό μέσα;

-Κυκλοφόρησε ο δίσκος μέσα στο 2017 ,το Εισιτήριο και ακόμα βγάζουμε singles από αυτόν και θα βγεί και ένα remix από το πιο δυνατό κατά την γνώμη μου τραγούδι του δίσκου το «Αν μια φορά ρωτούσες»( Νίκος Πορτοκάλογλου - Αν Μια Φορά Ρωτούσες (Alex Leon Remix)).

Επίσης το 2012 κυκλοφόρησα ένα δίσκο το «Ίσως» όπου ήταν συνεργασία με πολλούς φίλους καλλιτέχνες όπως τη Ματούλα Ζαμάνη,τη Μποφίλιου ,τους Locomondo και από αυτό τον δίσκο υπάρχει ένα τραγούδι μου που έχει κάνει μεγαλύτερη επιτυχία στο Youtube τουλάχιστον που δεν το τραγουδάω εγώ αλλά ο Γιάννης Χαρούλης και λέγεται «Τι λάθος κάνω» ,το οποίο έχει πάνω από 11.000.000 views (Γιάννης Χαρούλης - Τι λάθος κάνω - Audio Release) .

-Τώρα αυτές οι συναυλίες με τις παιδικές χορωδίες και τους ευγενείς αλήτες θα κυκλοφορήσουν σε κάποιο Live Cd;

-Δεν έχω ακόμα αποφασίσει αν θα γίνει δίσκος προς το παρόν με ενδιαφέρει η πορεία αυτού του εγχειρήματος που είναι μια δικιά μου πρωτοβουλία για τα μουσικά σχολεία όπου γίνετε εξαιρετική δουλεία ,πέρσι έκανα μια συναυλία με το μουσικό της Δράμας και της Καλαμάτας όπου ήτανε το τέστ για μένα και επειδή ενθουσιάστηκα με το αποτέλεσμα της συνάντησης 3 μουσικών γενεών, δηλαδή της δικής μου, των μουσικών μου και των παιδιών της χορωδίας ,των εφήβων που είναι οι αυριανοί συνάδελφοί μας. Αυτό από μόνο του έχει μια τρομερή δυναμική και υπάρχουν στιγμές που μου σηκώνετε η τρίχα και αρχίζω και δακρύζω όταν ακούω παιδιά να τραγουδάνε «Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα». Φέτος έχουμε ξεκινήσει όλο αυτό το εγχείρημα με την εταιρεία μου την Three sixty το οποίο έχει ξεκινήσει από το Φεβρουάριο από τις Σέρρες, το μέγαρο μουσικής στη Θεσσαλονίκη ,στο Αγρίνιο ,τώρα στην Καβάλα και θα συνεχίσουμε Λάρισα ,Καρδίτσα , Γιαννιτσά και τον Ιούνιο θα γίνει μια μεγάλη συναυλία στο θέατρο βράχων όπου θα έχω 2 μουσικά σχολεία της Αθήνας και κάποιους εκλεκτούς καλεσμένους. Γενικά η «Σχολική εκδρομή» είναι μια αναδρομή σε όλη μου την δουλεία ,να πω επίσης εκτός από την χορωδία τραγουδάνε όλα τα παιδιά τις μπάντας οι Ευγενείς Αλήτες και παίζουν όλα τα όργανα.

-Όλο αυτό σας θυμίζει τα παιδικά σας χρόνια; Τότε που πρωτοαρχίσατε την ενασχόληση σας με την μουσική;

-Ναι βέβαια όταν μπαίνω στα σχολεία για πρόβα νομίζω ότι είμαι 15 χρονών και θυμάμαι την πρώτη μου επαφή με την μουσική με την κιθάρα ,το πώς πάλευα εκεί στα σκοτεινά γιατί δεν υπήρχε τότε βοήθεια ,ούτε πήγα σε ωδείο ,είμαι αυτοδίδακτος στην κιθάρα και στην τραγουδοποιία , έκανα μια προσπάθεια να πάω σε ωδείο αλλά δεν με ενδιέφερε η κλασσική κιθάρα, δεν με ενδιέφερε να μάθω να παίζω Bach ήθελα να μάθω τα τραγούδια που μου αρέσανε. Βέβαια αν πήγαινα σε ένα μουσικό σχολείο τότε πιστεύω ότι θα είμουν πολύ καλύτερα γιατί θα είχα αποκτήσει και μεγαλύτερο εύρος γνώσεων αλλά απ την άλλη είμαι περήφανος που κατάφερα και το έχτισα μόνος μου .Βέβαια χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη σε ένα δάσκαλο που πήγα για 2 χρόνια αφού είχα μάθει κιθάρα και αφού είχα μάθει να γράφω τραγούδια για να μάθω θεωρεία μουσικής ,ο οποίος λεγόταν Αινιάν,είχε εφεύρει ένα ένα πολύ πρωτότυπο και ανορθόδοξο αλλά τρομερά έξυπνο και αποτελεσματικό τρόπο διδασκαλίας.

-Σας ευχαριστώ πολύ

-Και εγώ ευχαριστώ